ยิ่งให้ ยิ่งได้

[snasui]

๏ อันวิชา ถ้ามี ที่ตัวฉัน
เอามาปัน แบ่งไป ให้ศึกษา
เพื่อกุศล ผลดี ที่มีมา
จะนำพา ผลบุญ หนุนเนื่องไป

สร้างประโยชน์ ลดงาน คนขานรับ
ให้ซึมซับ รับที่ มีความหมาย
สอนมนุษย์ สุดดี เหมือนมีชัย
ละเว้นไว้ ในบาป ไม่อาบทา

ฉันทำดี หนีชั่ว สิ่งมัวหมอง
ได้กลั่นกรอง ตรองหวล ใคร่ครวญค่า
ไม่ลำบาก ยากไร้ ในชีวา
ไม่ทุกขา ทุกข์เข็ญ ลำเค็ญใจ

ใช่ปกป้อง ปกปักษ์ พิทักษ์ค่า
หรือเพราะว่า หน้าที่ อันนี้ไม่
มาช่วยเหลือ เผื่อแผ่ แก่ใครใคร
ก็เพราะใจ ใฝ่ดี ที่แท้จริง

ไม่ใช่ชอบ คำชม อันกลมกล่อม
แต่ว่าพร้อม ยอมรับ กับทุกสิ่ง
จะชมแช่ง ชิงชัง มาอ้างอิง
ก็ไม่วิ่ง ชิงลา ฆ่าตัวตาย

ให้เพราะอยาก ฝากให้ ด้วยใจรัก
ได้เพราะให้ ได้มาก ยิ่งอยากให้
ยิ่งเผื่อแผ่ แน่จิต ยิ่งติดใจ
ที่ให้ไป ได้มา มากกว่ากัน

ไม่ต้องเชื่อ เมื่ออ่าน ท่านสดับ
คำนึงนับ นึกได้ ใช่ไหมนั่น
เมื่อคืนวัน ผ่านไป ไม่ช้านาน
ตอนนี้ท่าน ทวนค่า ปัญญามี

หากจะเปรียบ เทียบกัน หลายวันก่อน
ลองนึกย้อน ก่อนหน้า มาถึงนี่
ท่านเลิศล้ำ ความรู้ และดูดี
เช่นวันนี้ ไหมนั่น ท่านตรองความ

เมื่อทวนสอบ ตอบตาม นำเสนอ
แล้วพบเจอ เลอค่า น่าเกรงขาม
ที่ไม่รู้ ดูด้อย ในถ้อยคำ
กลับสูงข้าม งามพ้น เกินคนเดิม

ท่านประสบ พบได้ ในคำตอบ
ความรู้รอบ มอบมา มีค่าเสริม
อุดช่องว่าง ดังหมาย ได้สิ่งเติม
มาพูนเพิ่ม เสริมค่า น่ายินดี

หรือตรองตรึก นึกคิด แล้วผิดหวัง
เข้ามาตั้ง หวังไว้ ได้เต็มที่
แต่กลับสูญ เสียค่า มีราคี
ปัญญาที่ มีไว้ สูญหายไป

ดูต่ำเตี้ย เสียชื่อ เขาลือเล่า
ปัญญาเบา เขลาขลาด อนาถไซร้
ท่านก็จง ปลงจิต อย่าติดใจ
รีบเดินไป ให้ลับ อย่ากลับมา

อันความจริง สิ่งแท้ แน่นอนนัก
มีคนรัก ปักใจ ใคร่ครวญหา
มีรังเกียจ เดียดฉันท์ ท่านพบพา
อย่าตั้งท่า ท้อแท้ เสียแต่ไกล

ให้มองบวก บ่มจิต คิดสรรค์สร้าง
อย่าไปฝัง ฝากจิต คิดสงสัย
ในด้านลบ กลบฝัง ลงข้างใน
ระวังใจ ไม่พลั้ง แพ้ทางมัน

หนทางใคร ใครสร้าง ทุกอย่างแท้
หนทางใคร ใครแล แล้วแต่ท่าน
หนทางใคร ใครเดิน เผชิญกัน
หนทางใคร ทางมัน เลือกกันเอง ๚ะ

[blehandsome]

กว่าฝ่าไฟฟันฝ่าสู่ฟ้าฝัน
ต้องฝ่าฟันฝุ่นฝ้าฝ่าลมฝน
สู่ฝั่งฝันดั่งใฝ่ดุจใจดล
ก็เพราะผลพากเพียรการเรียนรู้

เพราะว่าเคยเป็นผู้รับสดับก่อน
เพราะว่าเคยถูกป้อนสอนสิ่งสู้
เพราะแวดล้อมหลอมร้าย...ดีกรายกรู
เพราะคุณครู สอนพาย ถึงปลายทาง

ศิษย์วันนั้น....อาจหาญในวันนี้
ย่อมไม่เก็บสิ่งดีดีที่ตัวสร้าง
ต้องแจกจ่ายถ่ายทอดไม่จอดจาง
ดับปัญหาให้กระจ่าง สุขพร่างพรม

ครูคนควน ทุกคนควร ล้วนบูชา
เทิดทูนค่า อาจารย์ ชาญผสม
เอ็กเซลเลิศเพริศกวีศรีอารมณ์
สุขเพาะบ่ม เบ่งบาน เต็มลานใจ

ขอบคุณครูผู้รู้ ครูผู้รับ
ครูผู้สดับ ครูผู้ดี มีแต่ให้
ศิษย์ทั่วหล้า สุดแผ่นฟ้า สิ้น!!ปราชัย
และศิษย์จักเป็นผู้ให้เช่นใจครู...

[bank9597]

สัจธรรม ค้ำชู คู่โลกา
พระศาสดา ผู้เลิศล้ำ พรำ่สอนไว้
บุคคลจัก ประเสริฐได้ ด้วยเหตุใด
จะเหนือกว่า การให้ ย่อมไม่มี

เมื่อให้มาก ก็รับมาก นั้นไม่แปลก
ผู้จ่ายแจก ย่อมรู้ค่า พาสุขี
อันกุศล ผลบุญ ที่เขามี
ได้เพราะความ ไม่ตระนี่ ขี้อำพราง

บุคคลใด ใจแคบ แอบซ่อนซุก
มีความรู้ ก็ใช่สุข เพราะทุกข์ขวาง
ยิ่งตระหนี่ ขี้เหนียว หมดทุกทาง
แสงสว่างแห่งชวิตก็มิดไป

ความผ่องแผ่ว ที่พระพุทธองค์ ท่านทรงสอน
คือความเอื้อ อาทร ให้เปิดไว้
ให้เขาแล้ว เขาสุข เราสุขใจ
นี่แหละคือ การให้ ที่แท้จริง